จูเลียสเมเยอร์ฟอน Lothar

จูเลียสเมเยอร์ฟอน Lothar

เมเยอร์จูเลียส Lothar

วันเดือนปีเกิด : 19 สิงหาคม 1830

เสียชีวิต : 11 เมษายน 1895

เขตข้อมูล : เคมี

สถาบันการศึกษา : มหาวิทยาลัย Tübingen

ที่รู้จักกันสำหรับ : ตารางธาตุ ของ องค์ประกอบทางเคมี

ที่มีอิทธิพลต่อ : Bunsen โรเบิร์ต

     เป็นบุตรชายของผู้พิพากษาในที่ ปาแลร์โม , ซิซิลี, Cannizzaro ศึกษาสรีรวิทยาในเมืองแม่ของเขาและที่เนเปิลส์ เขาหันไปเคมีอินทรีย์หลังจากที่ตระหนักถึงความสำคัญของกระบวนการทางเคมีใน ประสาท และ 1845 - 1847 ทำงานเป็นผู้ช่วยห้องปฏิบัติการเพื่อ R. Piria ที่ปิซา Cannizzaro เป็น กระตือรือร้น เสรีนิยมและใน 1847 เขากลับไปยังซิซิลีเพื่อต่อสู้กับการเป็นเจ้าหน้าที่ใน การจลาจล ต่อต้านระบอบการปกครอง Bourbon ปกครอง ดังต่อไปนี้การปฏิวัติไม่สำเร็จของ 1848 เขาไปเป็นเชลยและกลับไปยังเคมี, การทำงานร่วมกับมิเชล Eugène Chevreul ในปารีส (1849-1851) Cannizzaro กลับไปอิตาลีใน 1851 เป็นศาสตราจารย์ของเคมีและฟิสิกส์ที่ Collegio Nazionale ที่ Alessandria . ใน 1,853 เขาค้นพบปฏิกิริยาที่รู้จักกันเป็นปฏิกิริยาของ Cannizzaro ซึ่งใน ลดีไฮด์อะโรเมติก ออกซิไดซ์ได้พร้อมกันและลดลงในการแสดงตนของความเข้มข้น ด่าง เพื่อให้กรดและแอลกอฮอล์ ใน 1855 Cannizzaro ย้ายไปเจนัวเป็นศาสตราจารย์ของเคมีและที่นี่เขาผลิตงานที่เขาจะจำส่วนใหญ่ หนังสือเล่มเล็ก ๆ ของเขา Sunto Corso di di ยกเลิก filosofia chimica (1858; สิ่งที่ดีเลิศของความเป็นเลิศหลักสูตรปรัชญาเคมี) แก้ปัญหาสุดท้ายนานกว่า 50 ปีของความสับสนเกี่ยวกับน้ำหนักอะตอม ในปี 1860 การประชุมจัดขึ้นที่ คาร์ล , เยอรมนี, เพื่อหารือเกี่ยวกับปัญหา ไม่มีข้อตกลงได้ถึง แต่ Cannizzaro ของ หนังสือเล่มเล็ก ๆ ถูกหมุนเวียนและเร็ว ๆ นี้หลังจากได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง ในนั้น Cannizzaro ปรับปรุงสมมติฐานแรกที่นำมาโดย Amedeo Avogadro อะตอมกำหนดไว้อย่างชัดเจนและโมเลกุลและแสดงให้เห็นว่าน้ำหนักโมเลกุลอาจจะพิจารณาจากการวัดความหนาแน่นของไอ

การเมืองแทรกแซงอีกครั้งหนึ่งในชีวิต Cannizzaro และในการต่อสู้เพื่อชุมนุมกันใหม่ในอิตาลีที่เขากลับไปที่ปาแลร์โมในปี 1860 ที่จะเข้าร่วม Garibaldi . เขาเป็นอาจารย์ของ นินทรีย์ เคมีและอินทรีย์ที่ปาแลร์โมจนถึงปี 1870 เมื่อเขาไปกรุงโรมจะพบสถาบันการศึกษาของอิตาลีเคมี งานวิจัยที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของประจำเดือนครั้งสุดท้ายนี้คือการที่เกี่ยวกับ santonin สารประกอบที่ได้จากชนิดของ Artemisia (wormwoods) ที่มีการใช้งานกับ ลำไส้ เวิร์มซึ่ง Cannizzaro ที่จะแสดงให้เห็นว่าอนุพันธ์ของ แนพทาลี . เขาเป็นเกียรติอย่างกว้างขวางและกลายเป็นวุฒิสมาชิกในปี 1871

 ผลงานของเมเยอร์ยังรวมถึงแนวคิดที่ที่ คาร์บอน อะตอมใน เบนซิน ถูกจัดอยู่ในแหวน, แต่เขาไม่ได้เสนอการสับเปลี่ยนของพันธะเดี่ยวและคู่ที่ภายหลังได้กลายเป็นที่รวมอยู่ในโครงสร้างตามที่ สิงหาคม Kekulé .

ในช่วง แคมเปญฝรั่งเศสเยอรมัน , โรงเรียนสารพัดช่างที่ถูกใช้เป็นโรงพยาบาลและเขาจึงเป็นส่วนที่ใช้งานอยู่ในความดูแลของได้รับบาดเจ็บที่ ในปี 1876, Meyer กลายเป็นอาจารย์แรกของวิชาเคมีที่ มหาวิทยาลัย Tübingen

เขาได้รับเหรียญรางวัลในปี ค.ศ. 1882 Davy เขาพัฒนาเส้นโค้งปริมาณอะตอม (1869) ซึ่งแสดงกราฟิกความสัมพันธ์ระหว่างน้ำหนักของอะตอมและปริมาณของอะตอมขององค์ประกอบ

ที่มา : http://translate.googleusercontent.com                                                           

จัดทำโดย : นางสาว ศิริมา    ทรายแก้ว เลขที่ 30 

                    นางสาว พรชนก   สุพร       เลขที่ 36

โรเบิร์ต วิลเฮลม์ เอเบอร์ฮาด บุนเซน (Robert Wilhelm Eberhard Bunsen)

โรเบิร์ต วิลเฮลม์ เอเบอร์ฮาด บุนเซน

(Robert Wilhelm Eberhard Bunsen)

ชื่อ 

 ☻ โรเบิร์ต วิลเฮลม์ เอเบอร์ฮาด บุนเซน  (Robert Wilhelm Eberhard Bunsen) 

เกิด 

 ☻ วันที่ 31 มีนาคม ค.ศ. 1811, เกิตทิงเกน , เยอรมันนี 

เสียชีวิต

☻ วันที่ 16 สิงหาคม ค.ศ. 1899 (88 ปี) ไฮเดลเบิร์ก, เยอรมนี

ที่พำนัก

☻ เยอรมนี               

เชื้อชาติ

☻ เยอรมัน

สาขาวิชา

☻ นักเคมี

สถาบันที่อยู่

☻ Polytechnic School of Kassel

☻ University of Marburg

☻ University of Heidelberg

☻ University of Breslau

ประวัติผลงาน

่
☻ผู้ค้นพบธาตุซีเซียม Cs
☻ ผู้ค้นพบธาตุรูบิเดียม Rb
☻ คิดค้นพัฒนาตะเกียงบุนเซน
☻ ค้นพบ carbon-zinc electrochemical cell
☻ ผู้ค้นพบกระบวนวิธีวิเคราะห์ก๊าช
☻ ผู้พัฒนาการวิเคราะห์ spacetrochemical analysis

เกียรติประวัติ  

 ☻ รางวัล Copley medal (1860)

ประวัติชีวิต
         โรเบิร์ต บุนเซน เกิด 31 มีนาคม 1811 เมืองเกิตทินเกน(Gottingen) ประเทศเยอรมัน เป็นลูกชายคนเล็กสุดในสี่คน พ่อของเขาเป็นอาจารย์ของภาษาสมัยใหม่ที่มหาลัย สภาพสิ่งแวดล้อมของสถาบันการศึกษาเป็นตัวกำกับเขาตั้งแต่วันเกิด หลังจากที่เรียนในเมืองเฮิลซ์มินเด็น (Holzminden) โรเบิร์ต บุนเซน ศึกษาเคมีที่เกิตทินเกน เขาก็รับปริญญาเอกตั้งแต่อายุ 19 ปี โรเบิร์ต บุนเซนได้กำหนดออกเดินทางอันยาวนาน ภายใต้การเขียนของรัฐบาลเพียงบางส่วนที่เอาเขาไปผ่าน เยอรมันและปารีสและในที่สุดถึงเวียนนาจาก 1830 ถึง 1833 ช่วงเวลานี้ เขาเข้าไปเยี่ยมชมโรงงานผลิตเครื่องจักรกลของเฮอร์เชลและเขาได้เห็น “เครื่องยนต์ไอน้ำใหม่ขนาดเล็ก”ในเบอร์ลิน เขาเห็นคอลเลคชันแร่ขาว มีการติดต่อกับเดิมพัน ในการเดินทางเขาได้พบสิ่งๆตลอดการเดินทาง จากการเดินทางทางธรณีวิทยา (geological trip) เขาได้ผ่าน ภูเขา หอไอเฟล ในปารีสและเวียนนา โรเบิร์ต บุนเซนได้พบนักเคมีที่โดดเด่นและได้รับอนุญาตจากเหล่านั้นสร้างเครือข่ายการติดต่อที่จะอยู่กับเขาตลอดอาชีพของเขา    

           เมื่อเขาได้กลับเยอรมัน เขาก็ได้กลายมาเป็นอาจารย์ผู้สอนที่เกิตทินเกนและเริ่มทดลองศึกษาการไม่ละลายของเกลือ ของโลหะ ของกรดสารหนู  เขาค้นพบว่าการใส่ไอรอนออกไซด์ไฮเดรต(iron oxide hydrate) ทำให้เกิดการตกตะกอนเป็นยาแก้พิษกับพิษสารหนูที่รู้จักกันดี นี่เป็นงานที่เสี่ยงอันตรายเพียงอย่างเดียวของเขาในเคมีทางสรีรวิทยา/สารประกอบอินทรีย์

           ในปี 1836 โรเบิร์ต บุนเซน เสนอชื่อเข้าดำรงตำแหน่งต่อจาก โวห์เลอร์นายแพทย์นักเคมีชาวเยอรมันที่คัสเซล  เขาสอนอีกสองปีก่อนได้รับตำแหน่งที่มหาลัยมาร์สเบิร์ก ซึ่งเป็นบริเวณที่เกิดอันตรายและสำคัญของเขา จากการเรียนของสัญญาซื้อขายล่วงหน้าของคาโคดี้(Cacodyl) งานวิจัยนี้เป็นงานเดียวของเขาในเคมีอินทรีย์ที่บริสุทธิ์และทำให้เขามีชื่อเสียงได้ทันทีภายในชุมชนวิทยาศาสตร์ คาโดดี้ (Cacodyl มาจากกรีก kakodhs “กลิ่นเหม็น”) เป็นผลิตภัณฑ์ที่ทำจากสารหนูกลั่นกับโพแทสเซียมอะซิเตต องค์ประกอบทางเคมีของของเหลวนี้คือที่ไม่รู้จักแต่มันและสารประกอบของมันเป็นที่รู้จักกันว่ามันเป็นพิษ ไวไฟและมีกลิ่นน่าสะอิดสะเอียนมาก โรเบิร์ต บุนเซน ที่ได้อธิบายสารประกอบหนึ่งเหล่านี้ด้วยตัวเขาเอง “การได้กลิ่นอย่างนี้ทำให้ร่างกายรับความรู้สึกชาทั้งมือและเท้าทันที และเวียนหัวได้ และไม่รู้สึกตัว มันเป็นที่น่าทึ่งเมื่อการสัมผัสกับกลิ่นสารเหล่านี้ลิ้นจะมีสารเคลือบผิวสีดำ แม้จะยังไม่ส่งผลร้ายแต่ต่อไปจะสังเกตุได้ชัด” หลังจากนั้น เขาก็ค้นคว้าทางด้านเคมีอย่างต่อเนื่อง ด้วยความรักทางด้านเคมี ทำให้เขาทดลองสารต่าง ๆ จนเกือบจะเสียชีวิตเพราะพิษสารหนูมาแล้ว และยิ่งไปกว่านั้น ตาขวาเขายังมองไม่เห็นหลังจากเกิดการระเบิดของคาโคดิลอีกด้วย 

            จนเมื่อปี ค.ศ.1841 โรเบิร์ต บุนเซน ได้คิดค้นแบตเตอรี่บุนเซน ที่ใช้ขั้วไฟฟ้าคาร์บอนแทนขั้วไฟฟ้าแพลตินั่มที่เคยใช้กัน หลังจากนั้นเมื่อปี ค.ศ.1851 เขาก็ได้รับเกียรติเป็นศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยเบรสลอว์ และมีส่วนช่วยสอนในมหาวิทยาลัยอีกหลายแห่ง เรียกว่าเป็นศาสตราจารย์ทางเคมีที่ได้รับการยอมรับ และโด่งดังมากที่สุดในขณะนั้น จนเมื่อปี ค.ศ.1859 เขาก็ได้งานสอน มาทดลองเคมีร่วมกับ กุสตาฟ เชอร์คอฟ เพื่อศึกษาเกี่ยวกับสเปกตรัมการแผ่ของวัตถุที่ได้รับความร้อน ในการทดลองนี้ เขาได้คิดค้นตะเกียงบุนเซนขึ้น และพบว่ามันมีประสิทธิภาพมากกว่าตะเกียงใด ๆ เพราะร้อนกว่า แถมยังสะอาดกว่าอีกด้วย และต่อมาในปี ค.ศ.1860 เขาก็ได้ค้นพบแร่ซีเซียม ที่ใช้ในโรงงานนิวเคลียร์ และค้นพบรูบิเดียม เมื่อปี ค.ศ.1861 และได้รับรางวัลการศึกษาทางวิทยาศาสตร์จากสวีเดนอีกด้วย

          หลังจากนั้น โรเบิร์ต บุนเซน ก็ยังคงใช้ชีวิตอยู่ในห้องทดลองเรื่อยมา จนเมื่อวันที่ 16 สิงหาคม ค.ศ.1899 บุนเซนก็เสียชีวิตลงอย่างสงบด้วยวัย 88 ปี แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น ชื่อของเขาก็หาได้สูญสิ้นไปกับร่างกายไม่ บุนเซนยังคงได้รับการยกย่องและพูดถึงอยู่บ่อย ๆ ในวงการวิทยาศาสตร์เคมีมาจนถึงทุกวันนี้

ที่มา 

☻. โรเบิร์ต บุนเซน

☻ Robert Wilhelm Eberhard Bunsen 

จัดทำโดย 

☻ น.ส. ชฎาธาร ฟ้าแลบ เลขที่ 11 ม.4/7

                

เฮนรี่ กวิน เจฟฟรีส์ โมสลีย์ (Henry Gwyn Jeffreys Moseley)

เฮนรี่ กวิน เจฟฟรีส์ โมสลีย์

(Henry Gwyn Jeffreys Moseley)

ชีวิตช่วงแรก :
เฮนรี่ที่เกิดใน Weymouth, Dorset บนชายฝั่งของตะวันตกเฉียงใต้ของอังกฤษเมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายน 1887 เขาอยู่ในที่อุดมด้วยครอบครัวของชนชั้นสูงและประสบความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์ เฮนรี่ Nottidge Moseley พ่อของเขาเป็นนักชีววิทยาและนอกจากนี้ยังมีอาจารย์ของกายวิภาคและสรีรวิทยาที่ University of Oxford แม่ของเฮนรี่, Amabel Gwyn - Jeffreys Moseley เป็นลูกสาวของนักชีววิทยาและ conchologist จอห์น Gwyn Jeffreys มันไม่ได้แปลกใจเมื่อ Henry พบความสนใจของเขาในสัตววิทยา

Moseley ถูกเสมอเป็นนักเรียนที่สดใสมาก เขาได้รับทุนการศึกษาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่จะเข้าร่วมวิทยาลัยอีตันที่เขา excelled ในคณิตศาสตร์และถูกนำมาใช้เพื่อการศึกษาของรังสีเอกซ์โดยครูฟิสิกส์ของเขา ในปี 1910, เขาจบการศึกษาจาก Trinity College จากมหาวิทยาลัยอ๊อกซฟหลังจากที่เขาได้รับตำแหน่งในห้องปฏิบัติการของ Ernest Rutherford ที่มหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์ภายใต้การดูแลของอาจารย์เช่น Sir Ernest Rutherford

ผลงานและความสำเร็จ :
ในปี 1913 ในขณะที่ทำงานที่มหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์, Moseley สังเกตและการวัดสเปกตรัม X - ray ขององค์ประกอบทางเคมีต่างๆได้โดยการเลี้ยวเบนในผลึก ผ่านช่องทางนี้เขาค้นพบความสัมพันธ์ที่เป็นระบบระหว่างความยาวคลื่นและเลขอะตอม การค้นพบนี้เป็นที่รู้จักกันในขณะนี้เป็นกฎหมายของ Moseley ของเขาก่อนที่จะหาตัวเลขอะตอมที่ได้รับคิดเป็นจำนวนข้อขึ้นอยู่กับลำดับของน้ำหนักอะตอม Moseley ยังคาดการณ์จำนวนขององค์ประกอบที่ขาดหายไปตามระยะเวลาและหมายเลขของพวกเขาในตารางธาตุ

วิธีการของเขาในผลึก X - ray ต้นก็สามารถที่จะเรียงลำดับจากปัญหาสารเคมีหลายทันทีบางส่วนที่มีความสับสนเคมีสำหรับจำนวนของปีที่ทั้งผิดสังเกตในตำแหน่งขององค์ประกอบต่างๆเช่นอาร์กอนและโพแทสเซียมและการวางตำแหน่งของแผ่นดินที่หายาก (การเปลี่ยนแปลงด้านใน) องค์ประกอบในตารางธาตุได้ตอนนี้จะคนไข้ชาวบนพื้นฐานของจำนวนของอะตอม

Moseley เป็นที่รู้จักกันสำหรับการพัฒนาของต้น Spectrometry อุปกรณ์เครื่อง X - ray ที่เขาได้เรียนรู้ในการออกแบบด้วยความช่วยเหลือของ William Henry Bragg และ William Lawrence Bragg ที่มหาวิทยาลัยลีดส์ อุปกรณ์นี้ประกอบด้วยพื้นของหลอดแก้วหลอดอิเล็กตรอนในไอออนที่ของอิเล็กตรอนที่เกิดจากการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของ X - rays โฟตอนสุดท้ายที่เกิดในสายการถ่ายภาพ

ชีวิตในภายหลัง :
ในปี 1914 เฮนรี่ Mosely การวางแผนเพื่อดำเนินการต่อ reasearch ฟิสิกส์ของเขาที่ Oxford เพื่อให้เขาลาออกจากตำแหน่งของเขาที่แมนเชสเตอร์ แผนการของเขาได้ไม่เคยเพราะเมื่อสงครามโลกครั้งที่แรกที่ยากไร้ออกเขาตัดสินใจที่จะเข้าประจำในกองทัพอังกฤษ เมื่อ 10 สิงหาคม 1915 เขาถูกยิงตายในระหว่างการต่อสู้ของ Gallipoli ในตุรกี

นี้นักฟิสิกส์ที่ดีมากตายสาวที่อายุ 27 แต่ผลงานของเขาไปยังโลกวิทยาศาสตร์จะไม่ถูกลืม

ที่มา : http://www.famousscientists.org/henry-moseley/

                                                                                                    น.ส.วรินทร สนิทนวล เลขที่ 19

                                                                                                    น.ส.ธีมาพร ธรรมสุวรรณ เลขที่ 35

ริชาร์ด ฟิลลิปส์ ไฟน์แมน (Richard Phillips Feynman)

ริชาร์ด ฟิลลิปส์ ไฟน์แมน (Richard Phillips Feynman) 

 

ริชาร์ด ฟิลลิปส์ ไฟน์แมน (Richard Phillips Feynman) นักฟิสิกส์ชาวอเมริกัน เกิดเมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม ค.ศ. 1918 เสียชีวิต 15 กุมภาพันธ์ค.ศ. 1988 เป็นหนึ่งในนักฟิสิกส์ ที่ทรงคุณค่าและมีอิทธิพลมากที่สุดของคริสต์ศตวรรษที่ 20

ในการจัดอันดับนักฟิสิกส์ยอดเยี่ยมตลอดกาลของโลก โดยสำนักข่าวบีบีซี ที่ให้นักฟิสิกส์ชั้นนำของโลกร่วม 100 คนช่วยกันตัดสิน ไฟน์แมน เป็นนักฟิสิกส์สมัยใหม่เพียงคนเดียว ที่ชนะใจเหล่านักฟิสิกส์ชั้นนำทั่วโลก โดยติดอันดับ 10 คนแรกของโลก (สมัยใหม่ในที่นี้ คือนับหลังจากยุคทองของทฤษฎีควอนตัม คือในช่วงครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 20 ถึงปัจจุบัน ค.ศ. 2005) แม้แต่นักฟิสิกส์ผู้โด่งดังอย่างสตีเฟ่น ฮอว์คิง ก็ยังได้เพียงอันดับ 16 ในผลโหวต แน่นอนผลโหวตนี้ไม่สามารถตัดสินอะไรได้ แต่ก็เป็นเครื่องบ่งชี้อย่างดีว่า ไฟน์แมนมีอิทธิพลต่อวงการฟิสิกส์ยุคปัจจุบันแค่ไหน ทั้งในแง่ผลงานทางวิชาการ การสอนหนังสือ และการใช้ชีวิต

ผลงานของไฟน์แมนมีมากมาย เช่น การขยายทฤษฎีพลศาสตร์ไฟฟ้าควอนตัมให้กว้างใหญ่ขึ้นมาก ซึ่งนำไปสู่รางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ เมื่อปี ค.ศ. 1965 ซึ่งเขาได้ร่วมกับจูเลียน ชวิงเกอร์ และโทะโมะนะกะ ชินอิจิโร ไฟน์แมนปฏิเสธตำแหน่งนักวิจัยที่มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน ที่ที่ไอน์สไตน์อยู่, เพียงเพราะเขาต้องการสอนหนังสือให้กับเด็ก ครั้งหนึ่งเขาเคยพูดว่า "ผมอยากสอน เพราะในตอนที่ผมไม่มีไอเดียอะไรใหม่ ๆ ในงานวิจัย ผมก็ยังสามารถให้อะไรกับสังคมได้"

ไฟน์แมนตัดสินใจรับตำแหน่งที่สถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนีย (แคลเทค) สร้างยุคทองของมหาวิทยาลัย ร่วมกับเมอเรย์ เกลมานน์ ผู้คิดค้นทฤษฎีควาร์ก,ไลนัส พอลลิง หนึ่งในนักเคมีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศตวรรษที่ 20 หนึ่งในผู้คิดค้นทฤษฎีควอนตัมเคมี และนักวิทยาศาสตร์ชั้นนำท่านอื่นๆ ในแง่ของการเป็นอาจารย์ เขาได้เขียนคำบรรยายฟิสิกส์ของไฟน์แมน (Feynman Lectures on Physics) อันโด่งดัง ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้สอนวิชาฟิสิกส์เป็นจำนวนมาก ทั้งในแง่เนื้อหาและการนำเสนอ เป็นการพลิกการเรียนการสอนฟิสิกส์แบบเก่า ๆ ให้เข้าใจง่าย

นอกจากนั้นเขายังเป็นหนึ่งในผู้พัฒนาระเบิดนิวเคลียร์ลูกแรกของโลก ในโครงการแมนฮัตตัน เป็นหนึ่งในผู้ตรวจสอบการระเบิดของกระสวยอวกาศแชลเลนเจอร์ และเป็นผู้ริเริ่มเสนอแนวคิดของนาโนเทคโนโลยี

ในปี ค.ศ.1986 ที่เกิดโศกนาฏกรรมยานขนส่งอวกาศแชลเลนเจอร์ ระเบิดกลางอากาศ ริชาร์ด ไฟน์แมน เป็นคนหนึ่งที่ได้รับเชิญจากองค์การนาซาให้ร่วมทีมศึกษาหาสาเหตุการระเบิด และเขาก็ได้ประกาศผลการศึกษาของเขาในระหว่างการถ่ายทอดสดโทรทัศน์ทั่วประเทศสหรัฐ ว่าสาเหตุเกิดจากประเด็นของยานอวกาศ ซึ่งสูญเสียความยืดหยุ่นตามคุณสมบัติพื้นฐาน จากการสัมผัสกับความเย็นจัด ซึ่งก็เป็นที่ยอมรับกันและการค้นพบของเขาก็ถูกนำมาใช้ปรับปรุงยานขนส่งอวกาศในการเดินทางขึ้นสู่อวกาศต่อๆ มา ถึงปัจจุบัน

ผลงานเกี่ยวกับไฟน์แมน

• ผลงานของ ริชาร์ด ไฟน์แมน ที่ทำให้เขาได้รับรางวัลโนเบล คือ "The Development of the Space-Time View of Quantum Electrodynamics"
• The Feynman Lectures on Physics

รางวัลที่ไฟน์แมนได้รับ คือ รางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์

ที่มา http://th.wikipedia.org/wiki/ริชาร์ด_ไฟน์แมน

        http://www.rmutphysics.com/charud/specialnews/4/10-physicist/index7.htm

                              จัดทำโดย

นางสาว ชุติมา             พงศ์วชิรอักษร เลขที่ 34  ม.4/7

นางสาว สุวรรณรัตน์   ทิพย์เกิด          เลขที่ 41  ม.4/7

ดมิตรี อิวาโนวิช เมนเดเลเอฟ ( Dmitry Ivanovich Mendeleev )

ประวัติ :

ดมิทรี เมนเดลีฟ (Dmitri Mendeleev) เกิดวันที่ 8 ก.พ. ค.ศ.1834 ในไซบีเรีย เป็นลูกคนสุดท้องในจำนวนพี่น้อง 14 คน หลังจากพ่อตาบอดหาเลี้ยงครอบครัวไม่ได้ แม่หันมาทำธุรกิจโรงงานกระจก

เมื่อเมนเดลีฟเรียนจบไฮสคูลพ่อก็เสียชีวิตและโรงงานกระจกถูกไฟไหม้ แม่จึงต้องอพยพครอบครัวไปอยู่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กที่รัสเซีย ทำงานอย่างหนักเพื่อส่งลูกคนสุดท้องนี้เข้าเรียนในวิทยาลัย เมนเดลีฟได้รับทุนการศึกษาด้านวิทยาศาสตร์ และคว้ารางวัลเกียรตินิยมด้วย

แต่ขณะที่คร่ำเคร่งกับการเรียนและการงานอย่างหนัก เมนเดลีฟป่วยเป็นวัณโรค จึงต้องย้ายไปที่สถาบันซิมเฟอโรโพล ในคาบสมุทร  ครีมีน ใกล้ทะเลดำ ในปี 1855 ซึ่งมีสภาพอากาศที่ดีกว่า ได้รับตำแหน่งหัวหน้าผู้เชี่ยวชาญด้านวิทยาศาสตร์ และที่นี่ทำให้หายจาก  วัณโรคเป็นปลิดทิ้ง

ต่อมา 1856 เมนเดลีฟย้ายกลับมาที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กเพื่อทำวิทยานิพนธ์ เรื่องงานวิจัยและทฤษฎีการขยายตัวของวัตถุเนื่องมาจากความร้อน งานวิจัยชิ้นนี้ทำให้มุ่งมั่นที่จะเป็นอาจารย์และนักวิจัยอย่างจริงจัง

ปี 1859 เมนเดลีฟศึกษาต่อด้านวิทยาศาสตร์และนวัตกรรมทางเทคโนโลยีในกรุงปารีส และได้พบกับนักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงหลายคนที่มีอิทธิพลต่อแนวคิดในงาน ของเขา หลังจากที่กลับมาในปี 1863 เมนเดลีฟได้รับตำแหน่งศาสตราจารย์ทางด้านสถาบันเทคโนโลยีเคมี

ปี 1869 เมนเดลีฟเสนอการจัดตารางธาตุที่ยึดถือเป็นแบบฉบับจนถึงปัจจุบัน ซึ่งได้จัดเรียงธาตุที่ค้นพบในสมัยนั้น 63 ธาตุตามมวลอะตอมเป็น 8 หมู่ โดยจัดให้ธาตุที่มีสมบัติคล้ายคลึงกันอยู่ในหมู่เดียวกัน เรียงอะตอมจากน้อยไปมาก งานวิจัยของเมนเดลีฟมีอีกมากมาย ผลงานสร้างชื่อเสียงมากที่สุดเรื่องหนึ่ง ได้แก่ อินทรีย์เคมี ตีพิมพ์ในปี 1861 ได้รับรางวัลโดมิดอฟ ทำให้เมนเดลีฟเป็นนักเคมีชื่อดังขณะที่มีอายุเพียง 27 ปี

นอกเหนือจากงานวิจัยแล้ว ยังสนใจการพัฒนาเทคโนโลยีในรัสเซีย งานวิจัยด้านเคมีการเกษตร การกลั่นน้ำมัน การหลอมแร่กลับมาใช้ใหม่ และถือว่าเมนเดลีฟมีส่วนทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ ระหว่างทวีปยุโรปและอเมริกา

ตลอดชีวิตของเมนเดลีฟได้รับรางวัลมากมายนับไม่ถ้วนจากหลายองค์กร อาทิ Davy Medal จาก Royal Society of England ปี 1882 รางวัล Copley Medal, Society"s Highest award ปี 1905 และยังได้รับปริญญากิตติมศักดิ์จากหลายมหาวิทยาลัย แม้ว่าเมนเดลีฟจะเกษียณไปแล้ว แต่เขาก็ยังมีชื่อเสียงในสังคมรัสเซียกระทั่งเสียชีวิตวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 1907

ด้านชีวิตครอบครัวสมรส 2 ครั้ง ครั้งแรกในปี 1863 กับฟีออซวา นิกิตช์นา มีบุตรชายและหญิงอย่างละคน ต่อมาก็หย่าร้างกัน ปี 1882 เมนเดลีฟแต่งงานใหม่กับแอนนา อิวาโนวา โปโปวา ทั้งคู่ครองรักกันยาวนานจนเมนเดลีฟเสียชีวิต มีบุตรด้วยกัน 4 คน

ผลงาน : สร้างชื่อเสียงมากที่สุดเรื่องหนึ่ง ได้แก่ อินทรีย์เคมี ตีพิมพ์ในปี 1861 

รางวัล : Davy Medal จาก Royal Society of England ปี 1882 รางวัล Copley Medal, Society"s Highest award ปี 1905 และยังได้รับปริญญากิตติมศักดิ์จากหลายมหาวิทยาลัย 

ที่มา : http://www.myfirstbrain.com/

                    จัดทำโดย

นางสาว ธิดาพันธ์     ซุ้นหิรัญ  เลขที่ 24  ม.4/7

นางสาว ภัทรวดี       ศรีฟ้า     เลขที่ 26  ม.4/7